Πριν λίγο καιρό είχα γράψει ένα κομμάτι στο οποίο αναρωτιόμουν αν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ θέλουν το πρωτάθλημα: με κατηγόρησαν διάφοροι για ίσες αποστάσεις κτλ. Χθες μου φάνηκε ότι ο Λουτσέσκου και ο Μαρτίνς αντιμετωπίζουν το πρωτάθλημα σαν μαρτύριο χωρίς τέλος . Αν έβλεπε κανείς τα δυο χθεσινά ντέρμπι, αυτό ανάμεσα στον Αρη και στον ΠΑΟΚ κι αυτό ανάμεσα στον ΠΑΟ και στον Ολυμπιακό θα πίστευε ότι πάνε για πρωτάθλημα ο ΠΑΟ και ο Αρης ενώ ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ περιμένουν να ολοκληρωθεί η χρονιά και να φτιάξουν το καλοκαίρι τις ομάδες τους από την αρχή. Ακούω ότι ο λόγος των ψυχωμένων εμφανίσεων των γηπεδούχων είναι το κίνητρο να βγουν στην Ευρώπη, να σώσουν το γόητρο κτλ. Το κατανοώ αλλά αν είναι έτσι τότε ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να περιμένουμε να κερδίσουν κανένα ματς μέχρι το τέλος (!) αφού ο πρώτος μοιάζει να πιστεύει ότι έχει κερδίσει το πρωτάθλημα κι ο δεύτερος ότι το έχασε: δεν είναι νομίζω σοβαρή συζήτηση αυτή. ΟΙ δυο ομάδες πλήρωσαν χθες σοβαρές αδυναμίες: ο Αρης κι ο ΠΑΟ έμοιαζαν και ήταν καλύτερες ομάδες στο γήπεδο – τα περί κινήτρου ανήκουν σε άλλες συζητήσεις, ψυχαναλυτικές. Ας πούμε δυο πράγματα για ποδόσφαιρο.
Μόνο ο Αρης στο γήπεδο
Στη Θεσσαλονίκη ντέρμπι περιμέναμε και ντέρμπι δεν είδαμε ποτέ: η νίκη του Αρη επί του ΠΑΟΚ ήταν η πιο εύκολη τα τελευταία χρόνια – το 1-0 δεν μαρτυρά τη διαφορά των δυο. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου είχε την ιδέα να κάνει επτά αλλαγές στον ΠΑΟΚ που είδαμε με την Μαρσέιγ κι αυτό αποδείχτηκε μεγάλο πρόβλημα για τον ΠΑΟΚ. Η άμυνα ήταν όλη εντελώς διαφορετική. Ο Βαρέλα και ο Μιχάι είχαν προβλήματα με τον κινητικότατο ως συνήθως Καμαρά, που δεν σκόραρε αλλά πήρε την αποβολή του Μιχάι που έβαλε τέλος στο ματς στο 71΄. Ακόμα πιο πολλές δυσκολίες είχαν ο Σάστρε κι ο Σίντκλεϊ: ο Ιτούρμπε έκανε το καλύτερο 45λεπτο από τότε που ήρθε στην Ελλάδα, πριν κουραστεί κι αντικατασταθεί στην επανάληψη, κι ο Μαντσίνι έχασε σε τρεις περιπτώσεις την ευκαιρία να τελειώσει το παιγνίδι σχετικά νωρίς. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ γινόταν μεγαλύτερο στο πρώτο ημίχρονο και γιατί έλειπαν βοήθειες από τους μέσους: ο Κούρτις και ο Σβαπ ήταν ανασταλτικά αόρατοι κι ο Σοάρες επιθετικά ανύπαρκτος. Ο Αρης είχε τις πιο καλές στιγμές του στο πρώτο ημίχρονο από στημένες φάσεις: ο Ντουκουρέ, που βρέθηκε στην ενδεκάδα αντί του Σάσα, πέτυχε το 1-0 από χτύπημα κόρνερ στο 17΄(0 Αρης είχε σκοράρει από εκτελέσεις κόρνερ και με την ΑΕΚ) κι ο Ματίγια είχε δοκάρι από εκτέλεση φάουλ στο 45΄.
Αν ένα πράγμα δεν έκανε καλά ο Αρης ήταν να τελειώσει σωστά κάποια από τις πολλές αντεπιθέσεις που είχε στη διάθεσή του: αλλά τα ντέρμπι ειδικά μπορείς να τα κερδίσεις και με 1-0. Στη νίκη έφτασε εύκολα και γιατί η άμυνα του ήταν άψογη: ο ΠΑΟΚ είχε δυο καλά σουτ από μακριά (με Ζίφκοβιτς και Ολιβέιρα στο τέλος) και κάποια επικίνδυνα γεμίσματα, αλλά ευκαιρία κανονική στο ματς δεν καταγράφεται. Από την άλλη ο Πασχαλάκης ήταν ο καλύτερός του παίκτης.
Ο Αρης ξέρει να κερδίζει αυτά τα ματς και το χει αποδείξει πολλές φορές: χθες το έκανε κάνοντας τη δουλειά του γιατί είχε συνοχή, σχέδιο και πρωταγωνιστές: μου κανε εντύπωση ότι δεν γέμισε το γήπεδό του.
Ο Λουτσέσκου από την άλλη έστειλε στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο αυτούς που απέκλεισε από την αρχική ενδεκάδα και η ερώτηση είναι γιατί τους απέκλεισε. Κουρασμένοι πάντως δεν μπορεί να ήταν ο Ινγκασον, ο Μπίσεσβαρ, ο Αουγκούστο. Ο Τσιγγάρας και ο Λύρατζης. Ο ΠΑΟΚ είχε ζητήσει αναβολή του ματς με τον Ολυμπιακό για να μην κουραστεί ενόψει του ματς με τη Μαρσέιγ και κατά συνέπεια είχε παίξει ένα ματς τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες: κούραση δεν υπήρχε. Αν ο Λουτσέσκου τους κράτησε για να τους έχει ξεκούραστους για το ματς του κυπέλλου με τον Ολυμπιακό κάτι δεν καταλαβαίνω: το ματς είναι την επόμενη Πέμπτη (!) – ο χρόνος ξεκούρασης είναι υπεραρκετός. Θέλησε άραγε να κοιμίσει τον Αρη; Ισως. Αλλά το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται: ο ΠΑΟΚ με τις δυο ήττες στη σειρά (από ΠΑΟ και Αρη) χαρίζει στον Ολυμπιακό αυτό που είχε κυρίως ανάγκη, δηλαδή μια σχετική ηρεμία. Του κάνει αυτό το δώρο μάλλον γιατί δεν έχει καταλάβει σε τι πρωτάθλημα παίρνει μέρος, ποιος είναι ο Ολυμπιακός που έχει μπροστά του και πόσο ευάλωτος είναι – θα τα γράψω αύριο. Χθες έχασε το ματς στη μεσαία γραμμή εκεί που ο Αρης παίζοντας με δυο μόνο μέσους (τον Ντουκουρέ και τον Ματίγια) κυριάρχησε καθώς εκμεταλλεύτηκε το ντεφορμάρισμα του Κούτριτς, την ανυπαρξία του Σουάρες και την παρουσία του Σβαπ που παίζει σαν να έχει πάθει ερωτική απογοήτευση.
Πάθος κόντρα στη χαλαρότητα
Η ήττα του ΠΑΟΚ επιτρέπει στον Ολυμπιακό να παραμένει ήρεμος, αλλά και μακάριος και χαλαρός κι αυτό είναι το πιο μεγάλο από τα προβλήματα του στο φινάλε της σεζόν. Ο Ολυμπιακός τρέχει ένα κακό σερί (με μια νίκη σε τέσσερα ματς) από την ώρα που ξέφυγε με 15 βαθμούς: δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι σαφώς τυχαίο και ότι στη Λεωφόρο πήγε για να μην χάσει – κι όποιος πάει σε ένα ντέρμπι με τέτοια λογική από τον εφετινό ΠΑΟ δύσκολα γλυτώνει. Ολη την εβδομάδα ακούγαμε δοκιμές με βάση της οποίες ο Σισέ θα αγωνιζόταν αριστερό μπακ: τελικά αγωνίστηκε εκεί ο Ρέαπτσουκ αλλά βρέθηκε στην ενδεκάδα βασικός ο Κανέ – προφανώς για να βοηθήσει κι αυτός στην ανασταλτική δουλειά.
Ηταν λάθος ο προβληματισμός του Μαρτίνς για αλλαγές στην άμυνα; Όχι γιατί ο Ολυμπιακός δέχεται γκολ για πέμπτο συνεχόμενο ματς. Αλλά η λύση όταν η άμυνα σου δεν είναι στην κατάσταση που πρέπει, δεν είναι να βάλεις ένα δεύτερο κόφτη (χωρίς δημιουργικές ικανότητες) αλλά ένα στόπερ παραπάνω. Αλλά ξέχασα: στον Ολυμπιακό το 3-4-3 απαγορεύεται κι ας έχει παίκτες για να υπηρετήσει κυρίως αυτό.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν έχει τέτοια προβλήματα: απολαμβάνει μιας γενικής εκτίμησης καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΟ πιστεύει πως κάνει την καλύτερη δυνατή δουλειά – κι έτσι είναι. Χθες διάλεξε τον Μαουρίσιο αντί του Βιγιαφάνιες ξέροντας ότι ο Ολυμπιακός την μπάλα θα του την αφήσει. Η ομάδα του έχει προοδεύσει αρκετά, στην έδρα της είναι αξιόπιστη και ξέρει να παίζει για τα εξτρέμ της: το γκολ του Αϊτόρ είναι η απόδειξη καθώς ο Λαλά τον χάνει μεν, πλην όμως προηγουμένως τρεις παίκτες του Ολυμπιακού έχουν επιτρέψει στον Κότσιρα και στον Γκατσίνοβιτς να κάνουν βόλτα με τη μπάλα ανενόχλητοι. Οταν οι παίκτες πατάνε την περιοχή ένα γκολ θα το βρουν: όταν δεν την πατάνε είναι μάλλον απίθανο. Ο ΠΑΟ πατούσε περιοχή και με τον Αϊτόρ που είχε μια μεγάλη ευκαιρία στην αρχή και με τον Παλάσιος, και με τον Μαουρίσιο και με τον Ιωαννίδη και με τον Αλεξανδρόπουλο που ήρθε από τον πάγκο. Ο Ολυμπιακός έβγαλε δυο αντεπιθέσεις στην αρχή και τέλος. Δεν είναι η πρώτη φορά.
Ο Μαρτίνς έβαλε στην επανάληψη Τικίνιο, Φορτούνη, Βαλμπουενά, Μπουχαλάκη, αλλά μια φάση κανονική δεν έκανε. Ο ΠΑΟ είχε μια ευδιάκριτη τακτοποίηση, ήθελε να ελέγξει τη μπάλα, έπαιξε για να μπει στην περιοχή – ο Ολυμπιακός κανείς δεν κατάλαβε τι ήθελε να κάνει. Η εντύπωσή μου είναι ότι ήθελε να παίξει άμυνα με αντεπιθέσεις, (η επιστράτευση του Κανέ αντί του Μπουχαλάκη για σκληρότητα στη μέση και η παρουσία του Ροντρίγκες αντί του Καρβάλιο αυτό μαρτυρούν), αλλά για να το κάνεις αυτό χρειάζεσαι πρώτα από όλα άμυνα κανονική. Αυτή δεν υπάρχει καιρό τώρα. Θα το εξηγήσω αύριο.
Καθαρή εικόνα
Τα ματς αυτά επέτρεψαν μια καθαρότερη εικόνα για την έκβαση του πρωταθλήματος. Η ΑΕΚ είναι υποχρεωμένη να κερδίσει στα Γιάννινα αλλά, όπως το βλέπω, και να κάνει βαθμό στην Τούμπα: ο Αρης και ο ΠΑΟ απέκτησαν ένα μικρό προβάδισμα. Η ήττα του ΠΑΟΚ από τον Αρη δεν άλλαξε τα πράγματα στην κορυφή. Ο Ολυμπιακός κρατά τη μεγάλη διαφορά των 11 πόντων. Οσους προβληματισμούς κι αν δημιουργεί ο Ολυμπιακός χρειάζεται πλέον απλά 7 βαθμούς για να πάρει μαθηματικά τον τίτλο: λογικά κάπου θα τους βρει. Η θα χάσει ο ΠΑΟΚ κάποιο ματς ακόμα. Πράγμα που πιστεύω πιθανότερο.
